Carnavalsvereniging De Rampetampers ging in 2003 haar veertigste seizoen in. Een vereniging dus met een rijke geschiedenis. Echter voor veel mensen uit onze wijk is deze geschiedenis nauwelijks bekend. Wanneer en hoe is het begonnen? Wie waren de eerste leden? Tijd dus om wat herinneringen op te halen uit het roemrijke verleden van de Rampetampers. En met wie kun je dat beter doen dan met leden van het eerste uur: Elly en Henk van Goch. Hopende op leuke verhalen togen we naar de Ameide flat. Genietend van het mooie uitzicht over Helmond begon Henk te vertellen over de begin jaren en waar nodig vulde Elly aan.
De eerste onderscheiding was een gipsen rammekop
Het initiatief in '64
Leden van dansschool Hellendoorn, hun ouders en de pastoor van de Heilig Hart parochie vonden het een goede zaak als er voor de jeugd een carnavalsclub zou worden opgericht. Dit had namelijk als groot voordeel dat de jeugd dan van de straat zou zijn. Als locatie werd het parochiehuis aan het Binderseind (tegenover de Heistraat) van de H.Hart parochie gekozen. In het begin gaf dit conflicten met sociëteit H66, zij waren al gebruiker van het parochiehuis, maar doordat steeds meer mensen lid werden van beide verenigingen, kon de vrede snel getekend worden. De leden van de vereniging gingen meteen enthousiast van start met het organiseren van een programma voor de hele carnaval inclusief een kletsavond.
Optreden eerste kletsavond
De eerste Kletsavond
Toen er om 21:30 nog geen bezoekers waren, was men ten einde raad. Echter, gelukkig kwam er om 22.00 uur een groep van veertig mensen binnenvallen. Wat bleek nu, het was de avond waarop voor het eerst een conference van Toon Hermans werd uitgezonden en iedereen zat aan de buis gekluisterd. Als er op deze avond geen bezoekers gekomen waren zouden de Rampetampers nooit ontstaan zijn. De leden waren goede organisatoren en kregen bijna alles voor elkaar. De eerste kletsavonden waren onder de maat vond men en daarom werd aan Henk van Goch en Chef Corf gevraagd om bij het organiseren te adviseren. En het ging steeds beter… De net opgerichte Keiebijters zagen in de kletsavond van de Rampetampers een geduchte concurrent voor hun eigen kletstoernooi. De kletsavond van de Rampetampers vond plaats na de finale van het kletstoernooi en mede doordat er in de omgeving nog niet veel kletsavonden werden georganiseerd, konden bij de Rampetampers de beste kletsers optreden. Kletsers van het eerste uur waren Polks (uit Eindhoven), van der Heide (Kluisstraat), Bertje Kuipers, Peer van Bakel (Valkenswaard). De eerste groepen waren de: Keiegalmers en de Moskovieten en iets later ZEMAC en de Prinsezangers. Niet alles ging van een leien dakje: er werd eens een orkestje aangeraden en gecontracteerd zonder van te voren te luisteren. Dit gebeurde pas later op een personeelsavond. En omdat het orkestje op deze avond pas voor het eerst samenspeelden, klonk het nergens naar. De tijd was echter te kort om nog iets anders te regelen maar na enig repeteren viel het tijdens de carnaval dan toch nog mee. De communicatie tijdens de kletsavonden verliep ook vaak moeizaam, portofoons waren er nog niet en ook het werken met briefjes was lastig. Er werd gekozen voor een systeem met gekleurde lampen: Rood: kletser nog niet binnen, Blauw: andere kletser, Groen doorgaan volgens programma. De vorst begreep de kleuren nog al eens verkeerd, wat tot veel verwarring kon leiden.
Raad met dansmarietjes
Dansmarietjes
Inmiddels zijn we in 1968 aangekomen. Elly wordt gevraagd de leiding van de dansmarietjes op zich te nemen. Zij had veel danservaring en samen met haar dochter wist ze de dansgarde tot een professionele groep te kneden. Acht jaar heeft Elly deze groep vakkundig getraind.De repetities waren op vrijdag avond en werden ook druk bezocht door de raadsleden. Dit leidde echter te veel af en de heren werden dus al heel snel weer de zaal uit gebonjourd.
Gezellige avonden
In 1969 wilde men naast de kletsavond ook een andere avond organiseren. Het zou een Beierse schunkelavond moeten worden. Zoals altijd moesten de kosten natuurlijk heel laag gehouden worden. Een kapel uit Waalre zou tegen consumpties wel willen optreden. Dus togen we naar Waalre. Toen we aanbelden was "de baas" niet in huis, maar we moesten maar naar achter lopen.. Achter was een hal met wel vijftig bussen en "de baas" lag onder een van de bussen te sleutelen. Na wat over en weer praten zouden ze voor de kosten van vervoer en consumpties komen optreden. De muzikale leider liep met een grote Bariton achteraan en het eerste wat hij vroeg: "Waar is hier het bier?" Er werd voor het jaar erna meteen nieuwe afspraken gemaakt. Toen echter de bewuste avond aanbrak kwam er geen kapel opdagen. Na een telefoontje kreeg men te horen: Ja maar dat is toch pas volgende week! Een op het laatst ingeschakeld artiestenbureau stuurde een bus mensen. Het waren allemaal kinderen en toen ze op het toneel stonden begonnen ze te jongleren. 
Uitwisselingen begin jaren zeventig
Een van de eerste uitwisselingen was met "de Pottenbakkers" uit de Zeilberg in Deurne. We kregen een rol consumptiebonnen waar je iemand mee dood zou kunnen gooien. Zelf gingen ze achter een tafel zitten hijsen. Ze dachten dat wij dit hijsen ook leuk vonden. Alleen wij kwamen om te dansen, zingen, hossen en lol te maken. Ook de Ganzegatters waren een bezoekende vereniging van het eerste uur. Ze brachten een levende gans mee die ons wel wat in verlegenheid bracht. Het beest bivakeerde een paar dagen bij de Sanders op de binnenplaats maar algauw kreeg moeder Sanders er genoeg van. De vader van een van de leden had een slachterij in Aarle Rixtel, en dus werd de gans in een lelijke eend naar Aarle gebracht. Tot van Dam ging het goed maar toen wou de gans gaan zwemmen. Het kostte heel wat moeite hem weer onder controle te krijgen. De veren kwamen tot aan Aarle uit de eend. De slager wist er echter wel raad mee. De gans heeft heerlijk gesmaakt op een bestuursdineetje. Voor Henk en Elly is de tijd met de Rampetampers de mooiste uit hun leven. Het plezier en de voldoening die ze via de vereniging beleefd hebben laat zich met geen pen beschrijven.
